راهکار کاهش آلودگی هوا در این تونل است

نادیاتور/خراسان رضوی نتایج تحقیق کنونی نشان می دهد، متروها انتشار دی اکسیدکربن شهری را به نصف کاهش می دهند.

به نقل از ویفروم، مترو علاوه بر اینکه به سرعت افراد را به مقصدهای خود می رساند، فرصت ها و رشد اقتصادی را نیز تقویت می کند همچنین به طور قابل توجهی انتشار کربن را در مقایسه با سایر اشکال حمل ونقل کاهش می دهد.

نتایج بررسی بیش از 200 پروژه مترو نشان داد که آنها انتشار دی اکسیدکربن را به نصف کاهش می دهند.

شهرهای سراسر جهان با ازدحام زیاد جاده ها و هزینه های رفت وآمد، از نظر زمانی و مالی که ناشی از زیرساخت های ضعیف و حمل ونقل عمومی محدود است، مقابله می کنند.

چنین ازدحامی رفت وآمد افراد به محل کار و فرستادن بچه ها به مدرسه و دسترسی به مراقبت های بهداشتی را دشوار می کند. حمل ونقل عمومی به ویژه سیستم های مترو، هزینه زیادی برای ساخت دارند و معمولاً بسیار گران قیمت هستند اما کمک کننده محسوب می شوند.

مطالعه 207 پروژه مترو در 47 کشور نشان می دهد که توسعه مترو به میزان یک کیلومتر 200 میلیون دلار هزینه دارد. شرکت مشاوره مالی معتبر جهانی، برآورد کرده که هزینه های سالانه عملیات، تعمیر و نگهداری دو درصد از سرمایه گذاری اولیه است.هزینه کردن در این مورد در کشورهای در حال توسعه بسیار ضروری تر است.

میلیون ها نفر به دلیل انتشار آلاینده هایی مانند ذرات ریز، اکسیدهای نیتروژن، مونوکسید کربن، ازن و دی اکسید گوگرد از مشکلات سلامتی رنج می برند. واضح است که سیستم های مترو می توانند در کاهش ازدحام و بهبود سلامت مفید باشند اما هزینه های اولیه ممکن است فراتر از دسترس دولت های شهری باشد که از نظر مالی تحت فشار هستند اما متروها تنها ازدحام را به صورت محلی کاهش نمی دهند، بلکه انتشار کربن در سطح جهانی را نیز کاهش می دهند.

میزان کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در مترو حداقل تا همین اواخر مشخص نبود و نتایج تحقیقات اخیر با استفاده از پایگاه داده جدید، تاثیر سیستم های مترو را مورد سنجش قرار داد.

در این بررسی حدود 1500 شهر که بیش از 500 هزار نفر جمعیت داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند که تنها 192 شهر سیستم مترو داشتند. نتایج نشان داد که انتشار دی اکسیدکربن با مترو، 50 درصد کمتر خواهد شد که به معنای کاهش 11 درصدی در کل انتشار دی اکسیدکربن جهانی است.

این نتایج برای مدیران شهری و سرمایه گذاری در مترو بسیار اهمیت دارد. با محاسبه تفاوت سالانه در انتشار کربن، شهرهایی که مترو دارند و یا اینکه مترو ندارند، برای سال های 2020 تا 2050 مورد بررسی قرار گرفت.

هزینه ساخت متروها گران است و دوره های ساخت وساز طولانی دارند و بسیاری از کشورهای در حال توسعه که از نظر مالی دچار مشکل هستند، ممکن است برای تامین مالی این سرمایه گذاری ها به سرمایه اضافی نیاز داشته باشند. با نشان دادن سود جهانی از سرمایه گذاری های محلی، بسیاری از سیستم های مترو از موانع موجود عبور خواهند کرد.

یافته های محققان نشان داد که حمایت از ساخت مترو در کشورهای در حال توسعه می تواند گزینه های مناسبی را ارایه دهد زیرا نه تنها به عنوان کالاهای عمومی جهانی هستند، بلکه به ایجاد شغل، ارتباط راحت تر با مدارس و به انتقال افراد کمک می کنند تا سالم تر و طولانی تر زندگی کنند.

پایان خبر نادیاتور