دورترین نقطه مرزی ایران؛ مقصد «عشق» معلمی

آخرین به روز رسانی: 11/01/1403

خواندن این مطلب 4 دقیقه زمان میبرد

عشق به معلمی او را به سمتی کشاند که سختی های دور افتاده ترین و سردترین منطقه ایران و دوری از خانواده را به جان کشید اما از آرزوی دیرینه اش کوتاه نیامد؛ این عشق و تلاش هایش برای جذب لازم التعلیم ها جهت تحصیل تا جایی پیش رفت که به عنوان «معلم برتر ایران» انتخاب شد.

به گزارش نادیاتور، «آرام احمدپور» کارشناس ارشد تاریخ، معلم مقطع ابتدایی شهرستان اشنویه استان آذربایجان غربی، 18 سال است که در روستای گلاز به شغل معلمی فعالیت دارد و بهمن 1402 به عنوان «معلم برتر ایران» توانست جایزه نیم میلیاردی این نشان را بدست آورد. تلاش های او در این روستا برای جذب دانش آموزان به تحصیل دلیلی شد تا باب صحبت با این معلم 42 ساله دورترین منطقه ایران باز شود که در ادامه می خوانید:

از همان دوران ابتدایی با اثرگذاری که معلم کلاس اول دوران تحصیلش بر او و دانش آموزان دیگر داشت به معلمی علاقه مند شد؛ عشق معلمی در وجودش نهادینه شد و تلاش و آرزویش معلم شدن بود. پدرش قدیمی ترین کتاب فروش شهرستان اشنویه است؛ نادیاتور و وابستگی شدید مادرش تا حدی بوده که مانع سربازی رفتنش شد: «علاقه مادرم به من مانع رفتنم به سربازی شد و با فروش طلاهایش خدمت سربازی را برای من خرید.»

برحسب شغل پدر، خودش نیز 4 سالی در کتاب فروشی کار کرد اما این مدت باعث نشد که از هدف اصلی و نهاییش که معلمی بود دست بردارد؛ رشته تحصیلی اش را به انسانی تغییر داد و 5 سالی پشت کنکور ماند: «در نهایت رتبه 1143 کنکور دانشگاه تربیت معلم شهید رجایی ارومیه قبول شدم.»

بعد از اتمام دوره تربیت معلم با مراجعه به اداره آموزش و پرورش شهرستان، دورترین روستا یعنی روستای گلاز نصیبش شد: «روزهای اول زندگی در گلاز خیلی سخت بود، به دلیل شرایط جغرافیایی منطقه دعا می کردم سال تحصیلی تمام شود و به خانه برگردم. بعد از آشنا شدن با مناطق عشایری و آداب رسوم مردم با آنان انس گرفتم و تا امروز که 18 سال می گذرد در این منطقه زندگی می کنم.»