تفاوت فارکس و فیوچرز

بازار فارکس و فیوچرز دو ستون اصلی دنیای معاملات مالی هستند که هر یک ویژگی ها و کاربردهای منحصر به فرد خود را دارند. در حالی که فارکس عمدتاً بر تبادل جفت ارزها متمرکز است، فیوچرز شامل قراردادهای آتی بر روی طیف وسیعی از دارایی ها از جمله کالاها، شاخص ها و حتی ارزها می شود. درک این تفاوت ها برای هر سرمایه گذار یا تریدر علاقه مند به بازارهای مالی ضروری است.

انتخاب بین این دو بازار به عوامل متعددی از جمله اهداف مالی، میزان سرمایه، تحمل ریسک و سطح تجربه شما بستگی دارد. هر دو بازار فرصت های بی نظیری برای کسب سود ارائه می دهند، اما در عین حال، چالش ها و پیچیدگی های خاص خود را نیز دارند. شناخت دقیق ساختار، مکانیزم های معاملاتی، مزایا و معایب هر یک، به شما کمک می کند تا تصمیم گیری آگاهانه تری داشته باشید و مسیر معاملاتی خود را با اطمینان بیشتری دنبال کنید.

بازار فارکس چیست

بازار فارکس که مخفف Foreign Exchange Market یا بازار مبادله ارزهای خارجی است، بزرگترین و نقدشونده ترین بازار مالی در جهان به شمار می رود. در این بازار، ارزهای کشورهای مختلف در مقابل یکدیگر خرید و فروش می شوند. حجم معاملات روزانه در بازار فارکس به تریلیون ها دلار می رسد که نشان دهنده عمق و گستردگی بی نظیر آن است.

معاملات در بازار فارکس به صورت جفت ارزها انجام می شود، مانند یورو به دلار (EUR/USD) یا دلار به ین ژاپن (USD/JPY). معامله گران با پیش بینی تغییرات نرخ برابری این جفت ارزها، اقدام به خرید یا فروش می کنند تا از نوسانات قیمت سود کسب کنند. بازار فارکس یک بازار غیرمتمرکز (OTC – Over-The-Counter) است، به این معنی که هیچ مکان فیزیکی یا بورس مرکزی برای انجام معاملات وجود ندارد و مبادلات به صورت الکترونیکی از طریق شبکه ای از بانک ها، کارگزاری ها و موسسات مالی در سراسر جهان صورت می گیرد.

این بازار به صورت 24 ساعته در 5 روز هفته (از دوشنبه تا جمعه) فعال است و تنها در آخر هفته ها تعطیل است. این ویژگی باعث می شود معامله گران در نقاط مختلف جهان بتوانند در طول ساعات کاری خود به بازار دسترسی داشته باشند. بخش عمده ای از معاملات فارکس با استفاده از اهرم مالی (Leverage) انجام می شود که به تریدرها امکان می دهد با سرمایه ای کمتر، معاملات بزرگتری را مدیریت کنند، البته این موضوع ریسک معاملات را نیز به طور قابل توجهی افزایش می دهد.

برای تصمیم گیری در مورد زمان و نحوه معامله، تریدرهای فارکس عمدتاً از تحلیل تکنیکال (بررسی الگوهای قیمتی و شاخص های آماری) و گاهی اوقات از تحلیل فاندامنتال (بررسی عوامل اقتصادی و سیاسی موثر بر ارزش ارزها) استفاده می کنند. این ابزارهای تحلیلی به آن ها کمک می کنند تا روندهای آتی بازار را پیش بینی کرده و استراتژی های معاملاتی خود را بر اساس آن تنظیم کنند.

انواع معاملات در بازار فارکس

بازار فارکس تنها به یک نوع معامله محدود نمی شود و ابزارهای متنوعی را برای معامله گران فراهم می آورد که هر کدام ویژگی ها و کاربردهای خاص خود را دارند. شناخت این انواع معاملات به معامله گران کمک می کند تا با توجه به استراتژی و اهداف خود، بهترین گزینه را انتخاب کنند.

اولین و رایج ترین نوع، معاملات اسپات (FX Spot) یا نقدی است. در این شیوه، یک ارز به صورت مستقیم و با قیمت لحظه ای بازار در مقابل ارز دیگر مبادله می شود و تسویه حساب معمولاً ظرف دو روز کاری انجام می گیرد. این نوع معامله از سادگی بالایی برخوردار است و برای معامله گرانی که به دنبال کسب سود از نوسانات کوتاه مدت قیمت هستند، مناسب است.

نوع دیگر، معاملات فیوچرز یا آتی فارکس (FX Futures) است. در این قراردادها، دو طرف توافق می کنند که جفت ارزی خاص را در یک تاریخ مشخص در آینده و با قیمتی که امروز تعیین شده، خرید و فروش کنند. این نوع معاملات بیشتر برای پوشش ریسک نوسانات آتی قیمت یا سفته بازی بر روی روندهای بلندمدت استفاده می شود. برخلاف معاملات اسپات که تسویه آنی دارند، فیوچرز دارای تاریخ انقضا هستند و در یک بورس متمرکز معامله می شوند.

معاملات آپشن یا اختیار معامله (FX Options) نیز از دیگر ابزارهای موجود در فارکس هستند. در این نوع قرارداد، خریدار حق (نه الزام) خرید یا فروش یک جفت ارز را در آینده و با قیمت از پیش تعیین شده به دست می آورد. این روش ریسک کمتری برای تریدر دارد، زیرا در صورت نامناسب بودن شرایط بازار، می تواند از حق خود صرف نظر کند و تنها هزینه پرداخت شده برای آپشن را از دست بدهد.

همچنین، صندوق های قابل معامله در بورس (ETFs) مرتبط با ارز نیز وجود دارند که به معامله گران اجازه می دهند تا در سبدی از ارزها یا یک ارز خاص در مقابل سبدی از ارزهای دیگر سرمایه گذاری کنند. این صندوق ها در بورس های سهام معامله می شوند و نقدشوندگی بالایی دارند.

در نهایت، معاملات قراردادهای مابه التفاوت (CFD) نیز در بازار فارکس رایج هستند. CFDها قراردادهای دوطرفه ای هستند که بر اساس اختلاف قیمت یک جفت ارز بین زمان گشایش و بستن معامله، سود یا ضرر را تعیین می کنند. شما در این نوع معامله، مالک دارایی پایه نیستید، بلکه صرفاً بر روی تغییرات قیمت آن شرط بندی می کنید. این ابزار انعطاف پذیری بالایی دارد و امکان استفاده از اهرم های بالا را فراهم می کند.

بازار فیوچرز چیست

بازار فیوچرز یا بازار آتی، محلی برای معامله قراردادهای مالی است که به آن ها «قراردادهای آتی» گفته می شود. این قراردادها، تعهداتی هستند برای خرید یا فروش یک دارایی خاص با قیمتی از پیش تعیین شده، در یک تاریخ مشخص در آینده. به عبارت دیگر، خریدار و فروشنده یک قرارداد آتی، امروز بر سر قیمت و زمان تحویل یک دارایی در آینده توافق می کنند.

نکته کلیدی در مورد معاملات فیوچرز این است که در تاریخ سررسید (تاریخ انقضا) قرارداد، طرفین موظف به اجرای تعهد خود هستند؛ یعنی خریدار باید دارایی را دریافت کند و فروشنده باید آن را تحویل دهد، مگر اینکه قرارداد قبل از سررسید با معامله ای معکوس بسته شود. این ویژگی تعهدآور، تفاوت اصلی فیوچرز با آپشن ها (اختیار معامله) است که در آن ها خریدار صرفاً حق خرید یا فروش را دارد، نه الزام آن.

بازار فیوچرز، برخلاف بازار فارکس اسپات، یک بازار متمرکز است. این بدان معناست که معاملات در یک مکان فیزیکی یا بورس های رسمی مانند بورس کالای شیکاگو (CME) یا بورس نیویورک (NYSE) انجام می شوند. این بورس ها با تعیین قوانین و مقررات مشخص، شفافیت و امنیت معاملات را تضمین می کنند و به عنوان واسطه ای بین خریداران و فروشندگان عمل می کنند.

طیف وسیعی از دارایی ها می توانند به صورت آتی معامله شوند که این تنوع، یکی از مزایای اصلی بازار فیوچرز است. این دارایی ها شامل:

• کالاها (مانند نفت خام، طلا، نقره، محصولات کشاورزی)
• ارزها (جفت ارزهای اصلی)
• شاخص های سهام (مانند S&P 500، داوجونز)
• اوراق قرضه و نرخ های بهره
• انرژی

سرمایه گذاران و معامله گران خرد می توانند از طریق یک کارگزاری معتبر به صورت الکترونیکی به این بازار دسترسی داشته باشند. معاملات آتی برای اهداف مختلفی از جمله پوشش ریسک (Hedge) برای تولیدکنندگان و مصرف کنندگان (برای محافظت در برابر نوسانات قیمت آتی) و همچنین سفته بازی (Speculation) برای کسب سود از تغییرات قیمتی، مورد استفاده قرار می گیرد.

تفاوت فارکس و فیوچر

با وجود اینکه هر دو بازار فارکس و فیوچرز در دسته بازارهای مالی قرار می گیرند و فرصت های معاملاتی را فراهم می کنند، تفاوت های بنیادین و مهمی بین آن ها وجود دارد که درک آن ها برای هر معامله گری حیاتی است. این تفاوت ها شامل ماهیت دارایی های قابل معامله، ساختار بازار، نقدینگی، ساعات کاری، میزان اهرم و کارمزدها می شود.

ویژگی	بازار فارکس (اسپات)	بازار فیوچرز (آتی)
موضوع معامله	تنها جفت ارزها (مانند EUR/USD)	طیف وسیعی از دارایی ها: کالاها، شاخص های سهام، ارزها، نرخ بهره و …
ساختار بازار	غیرمتمرکز (OTC)، بدون بورس مرکزی	متمرکز، معاملات در بورس های رسمی (مانند CME)
نقدینگی	بسیار بالا (بزرگترین بازار جهان با حجم روزانه تریلیون ها دلار)	بالا، اما کمتر از فارکس (حجم روزانه ده ها میلیارد دلار)
ساعات معاملاتی	24 ساعته در 5 روز هفته (دوشنبه تا جمعه)	ساعات مشخص بورس، با وقفه های شبانه و آخر هفته
اهرم (Leverage)	معمولاً بسیار بالا (تا 1:500 یا بیشتر)	معمولاً پایین تر و تحت مقررات سخت گیرانه تر
تاریخ انقضا	ندارد (معاملات اسپات)	دارد (قراردادها در تاریخ مشخصی منقضی می شوند)
کارمزدها	اسپرد (تفاوت قیمت خرید و فروش) و کمیسیون های پایین	کمیسیون و هزینه های بورس، معمولاً بالاتر از فارکس
مدیریت ریسک	امکان کال مارجین و بستن خودکار موقعیت در صورت ضرر زیاد	الزام به پوشش ضرر و تعهد به اجرای قرارداد در سررسید
پیچیدگی	نسبتاً ساده تر برای مبتدیان	پیچیدگی بیشتر به دلیل تاریخ انقضا، مقادیر مارجین و مشخصات قرارداد

یکی از مهم ترین تفاوت ها، ماهیت متمرکز یا غیرمتمرکز بودن بازار است. فارکس یک بازار فرابورس است که به صورت مستقیم بین طرفین معامله صورت می گیرد، در حالی که فیوچرز در بورس های متمرکز و تحت نظارت شدیدتر انجام می شود.

از نظر نقدینگی، بازار فارکس با حجم معاملاتی روزانه بیش از 8 تریلیون دلار، نقدشونده ترین بازار مالی در جهان است. این حجم عظیم تضمین می کند که همیشه خریدار و فروشنده وجود دارد و معامله گران می توانند به راحتی وارد معامله شده یا از آن خارج شوند. در مقابل، حجم معاملات روزانه در بازار فیوچرز، حدود 30 میلیارد دلار تخمین زده می شود که هرچند رقم قابل توجهی است، اما در مقایسه با فارکس بسیار کمتر است.

ساعات معاملاتی نیز یک تفاوت عمده است. بازار فارکس به دلیل ماهیت جهانی و غیرمتمرکز خود، 24 ساعته در 5 روز هفته فعال است، که به معامله گران انعطاف پذیری زیادی می دهد. این در حالی است که ساعات معاملات در بازار فیوچرز به ساعات کاری بورس های مربوطه محدود می شود و پیوسته نیست. این موضوع می تواند بر نحوه واکنش معامله گران به اخبار و رویدادهای مهم تأثیر بگذارد.

در زمینه مدیریت ریسک و اهرم، هر دو بازار از اهرم استفاده می کنند، اما میزان و مقررات آن متفاوت است. فارکس معمولاً اهرم های بسیار بالاتری را ارائه می دهد که می تواند سودآوری را به شدت افزایش دهد، اما در عین حال ریسک از دست دادن سرمایه را نیز به طرز چشمگیری بالا می برد. در فیوچرز، اهرم ها معمولاً پایین تر و تحت مقررات سخت گیرانه تری قرار دارند. همچنین، در فارکس، در صورت ضرر زیاد، ممکن است با کال مارجین شدن موقعیت شما به صورت خودکار بسته شود، اما در فیوچرز، تعهد به اجرای قرارداد در سررسید وجود دارد و ممکن است لازم باشد ضرر را حتی بیش از سرمایه اولیه خود جبران کنید.

پیچیدگی نیز عاملی است که باید در نظر گرفته شود. بازار فیوچرز به دلیل وجود تاریخ انقضا، مقادیر مختلف مارجین برای هر قرارداد و مشخصات فنی پیچیده تر، معمولاً برای مبتدیان دشوارتر است. در مقابل، معاملات اسپات فارکس از پیچیدگی کمتری برخوردارند و می توانند نقطه شروع مناسبی برای تازه کاران باشند.

کارمزدها

یکی از جنبه های مهم در انتخاب بازار مالی برای معامله گران، بررسی ساختار کارمزدها و هزینه های مرتبط با هر معامله است. کارمزدها می توانند به طور مستقیم بر سودآوری نهایی معامله گر تأثیر بگذارند و در بلندمدت اهمیت زیادی پیدا می کنند.

در بازار فارکس، رقابت شدید میان بروکرها و کارگزاری ها باعث شده است تا کارمزدها به حداقل برسد. اصلی ترین هزینه در فارکس، «اسپرد» (Spread) است که تفاوت بین قیمت خرید (Ask) و قیمت فروش (Bid) یک جفت ارز را نشان می دهد. بروکرهای ECN (شبکه ارتباطات الکترونیکی) معمولاً اسپرد بسیار پایینی ارائه می دهند و تنها یک کمیسیون ناچیز برای هر معامله دریافت می کنند. این کمیسیون در مقایسه با کارمزدهای بازار فیوچرز، معمولاً بسیار کمتر است. در واقع، بسیاری از بروکرهای فارکس مدل «بدون کمیسیون» را ارائه می دهند که در آن تمامی هزینه ها در اسپرد گنجانده شده است.

در مقابل، در بازار فیوچرز، ساختار کارمزدها کمی متفاوت است. معامله گران علاوه بر اسپرد (که معمولاً توسط بورس تعیین می شود)، باید کمیسیون های مربوط به کارگزاری خود و همچنین هزینه های بورس و رگولاتوری را نیز پرداخت کنند. این هزینه ها معمولاً برای هر قرارداد فیوچرز محاسبه می شوند و می توانند در مجموع بیشتر از کارمزدهای فارکس باشند. هرچند که در فیوچرز، شفافیت کارمزدها به دلیل ماهیت متمرکز بورس، بالاتر است.

تفاوت در کارمزدها می تواند برای معامله گران با حجم بالای معاملات یا معامله گران کوتاه مدت (اسکالپرها) بسیار مهم باشد. هزینه های پایین تر در فارکس، این بازار را برای استراتژی هایی که نیاز به ورود و خروج مکرر از معاملات دارند، جذاب تر می کند. با این حال، باید توجه داشت که کارمزدهای پایین تر همیشه به معنای بهتر بودن بازار نیست و باید سایر عوامل مانند نقدینگی، شفافیت و مدیریت ریسک نیز در نظر گرفته شوند.

مدیریت ریسک

مدیریت ریسک یکی از ستون های اصلی موفقیت در هر بازار مالی است و تفاوت های بارزی در نحوه پیاده سازی آن بین بازار فارکس و فیوچرز وجود دارد. درک این تفاوت ها به معامله گران کمک می کند تا با توجه به میزان تحمل ریسک خود، بازار مناسبی را انتخاب کنند.

در بازار فارکس، پلتفرم های آنلاین معاملاتی ابزارهای متنوعی برای مدیریت ریسک در اختیار معامله گران قرار می دهند. یکی از مهم ترین این ابزارها، سیستم «کال مارجین» (Margin Call) است. هنگامی که میزان ضرر معامله گر به حدی برسد که مارجین (وجه تضمین) او به زیر یک سطح مشخص کاهش یابد، بروکر از او می خواهد که موجودی حساب خود را افزایش دهد. در صورت عدم انجام این کار، بروکر به صورت خودکار موقعیت های باز معامله گر را می بندد تا از ضرر بیشتر جلوگیری کند. این مکانیزم به عنوان یک سد دفاعی عمل می کند و از منفی شدن موجودی حساب معامله گر جلوگیری می کند.

ابزارهای دیگری مانند «حد ضرر» (Stop Loss) و «حد سود» (Take Profit) نیز به معامله گران فارکس اجازه می دهند تا قبل از ورود به معامله، حداکثر ضرر قابل قبول و هدف سود خود را تعیین کنند. این ابزارها به صورت خودکار عمل می کنند و به معامله گر کمک می کنند تا حتی در غیاب خود، ریسک ها را مدیریت کند. انعطاف پذیری در اندازه لات ها (Lot Size) نیز به معامله گران امکان می دهد تا میزان سرمایه درگیر در هر معامله را به دقت کنترل کنند و ریسک را متناسب با سرمایه خود تنظیم نمایند.

در مقابل، مدیریت ریسک در بازار فیوچرز با چالش های متفاوتی همراه است. همانطور که پیش تر اشاره شد، قراردادهای فیوچرز تعهدآور هستند. این بدان معناست که در تاریخ سررسید، خریدار و فروشنده موظف به اجرای قرارداد هستند، حتی اگر قیمت بازار برخلاف پیش بینی آن ها باشد. اگر میزان ضرر معامله گر از سرمایه اولیه او بیشتر شود، او موظف به جبران کامل آن ضرر است و ممکن است به او «مارجین کال» نیز اعلام شود که در صورت عدم واریز وجه، کارگزاری اقدام به بستن اجباری موقعیت می کند.

همچنین، در بازار فیوچرز، به دلیل ماهیت متمرکز و استاندارد بودن قراردادها، انعطاف پذیری کمتری در تنظیم اندازه موقعیت ها وجود دارد. هر قرارداد فیوچرز دارای مشخصات و ارزش مشخصی است که ممکن است برای سرمایه های کوچک تر، ریسک بالایی را به همراه داشته باشد. نوسانات شدید در بازار فیوچرز نیز می تواند ریسک را به طور قابل توجهی افزایش دهد و نیاز به مدیریت سرمایه و ریسک بسیار دقیق تری دارد.

در بازار فارکس، سیستم کال مارجین تا حدی از منفی شدن حساب جلوگیری می کند، اما در فیوچرز، تعهد به اجرای قرارداد می تواند منجر به ضررهای فراتر از سرمایه اولیه شود.

مزایا و معایب بازار فارکس

بازار فارکس، به عنوان بزرگترین بازار مالی جهان، مجموعه ای از مزایا و معایب خاص خود را دارد که شناخت آن ها برای هر معامله گری که قصد ورود به این عرصه را دارد، ضروری است.

مزایای بازار فارکس:

1. نقدینگی بالا: فارکس با حجم معاملاتی روزانه تریلیون ها دلار، از نقدینگی بی نظیری برخوردار است. این بدان معناست که شما می توانید به سرعت و با کمترین لغزش قیمت، وارد یا از معاملات خارج شوید. این ویژگی به ویژه برای معامله گران کوتاه مدت (اسکالپرها و معامله گران روزانه) بسیار مهم است.

2. ساعات معاملاتی طولانی: فعالیت 24 ساعته در 5 روز هفته، به معامله گران در سراسر جهان امکان می دهد تا در هر زمانی که برایشان مناسب است، به بازار دسترسی داشته باشند و از فرصت های معاملاتی در سشن های مختلف استفاده کنند. این انعطاف پذیری در مقایسه با بازارهای سهام یا آتی که ساعات کاری مشخصی دارند، یک مزیت بزرگ محسوب می شود.

3. هزینه های مناسب: به دلیل رقابت شدید میان بروکرها، اسپردها و کمیسیون ها در بازار فارکس معمولاً بسیار پایین هستند. این امر، فارکس را به گزینه ای مقرون به صرفه برای معامله گران با هر حجم سرمایه ای تبدیل می کند.

4. دسترسی آسان و سرمایه اولیه کم: ورود به بازار فارکس نسبتاً آسان است و بسیاری از بروکرها امکان افتتاح حساب با سرمایه اولیه کم (حتی 100 دلار) را فراهم می کنند. همچنین، وجود حساب های دمو، به مبتدیان اجازه می دهد تا بدون ریسک مالی، با محیط بازار آشنا شوند.

5. فرصت های معاملاتی متعدد: نوسانات مداوم در نرخ ارزها، فرصت های بی شماری را برای کسب سود فراهم می کند. معامله گران می توانند هم از افزایش قیمت (خرید) و هم از کاهش قیمت (فروش) سود کسب کنند.

معایب بازار فارکس:

1. ماهیت فرابورس و غیرمتمرکز: عدم وجود یک نهاد مرکزی نظارتی واحد می تواند به معنای شفافیت کمتر و آسیب پذیری در برابر دستکاری های احتمالی باشد، هرچند که بروکرها تحت نظارت نهادهای رگولاتوری محلی فعالیت می کنند.

2. ریسک بالای اهرم: در حالی که اهرم می تواند سودآوری را افزایش دهد، اما به همان نسبت، ریسک از دست دادن سرمایه را نیز به شدت بالا می برد. استفاده نادرست از اهرم، یکی از دلایل اصلی ضرر معامله گران تازه کار است.

3. پیچیدگی و نیاز به آموزش: با وجود سادگی نسبی ورود به بازار، موفقیت در فارکس نیازمند دانش عمیق، مهارت های تحلیلی قوی و روانشناسی معامله گری صحیح است. نوسانات شدید و سرعت بالای بازار می تواند برای معامله گران بی تجربه چالش برانگیز باشد.

4. تأثیر عوامل کلان اقتصادی: بازار فارکس به شدت تحت تأثیر اخبار و رویدادهای کلان اقتصادی (مانند نرخ بهره، تورم، بیکاری) قرار دارد که پیش بینی آن ها می تواند دشوار باشد و منجر به نوسانات غیرمنتظره شود.

مزایا و خطرات بازار فیوچرز

بازار فیوچرز با ویژگی های خاص خود، جذابیت های فراوانی برای معامله گران با سلایق مختلف، از جمله فعالان بازارهای سهام و فارکس، دارد. اما در کنار مزایای آن، خطرات و پیچیدگی هایی نیز وجود دارد که باید به دقت مورد توجه قرار گیرند.

مزایای بازار فیوچرز:

1. تنوع بالای دارایی ها: یکی از بزرگترین مزایای بازار فیوچرز، امکان معامله بر روی طیف بسیار وسیعی از دارایی ها است. از کالاها مانند نفت، طلا و محصولات کشاورزی گرفته تا شاخص های سهام، ارزها و اوراق قرضه، همه در این بازار قابل معامله هستند. این تنوع به معامله گران اجازه می دهد تا سبد سرمایه گذاری خود را متنوع کرده و از فرصت های موجود در بازارهای مختلف بهره مند شوند.

2. شفافیت و نظارت: از آنجا که معاملات فیوچرز در بورس های متمرکز و تحت نظارت شدید نهادهای رگولاتوری انجام می شوند، شفافیت بالایی در قیمت گذاری و اجرای معاملات وجود دارد. این موضوع به معامله گران اطمینان بیشتری می دهد و از دستکاری های احتمالی جلوگیری می کند.

3. نقدینگی مناسب: با وجود اینکه نقدینگی بازار فیوچرز به پای فارکس نمی رسد، اما برای بسیاری از قراردادهای پرطرفدار، نقدینگی مناسبی وجود دارد که امکان ورود و خروج آسان از معاملات را فراهم می کند.

4. امکان پوشش ریسک (Hedging): قراردادهای فیوچرز ابزاری قدرتمند برای پوشش ریسک هستند. تولیدکنندگان می توانند از این قراردادها برای تثبیت قیمت فروش محصولات آتی خود استفاده کنند و مصرف کنندگان نیز می توانند قیمت خرید مواد اولیه را در آینده تضمین کنند. این ویژگی به شرکت ها و افراد کمک می کند تا از نوسانات شدید قیمت ها محافظت شوند.

5. استفاده از اهرم: مانند فارکس، در بازار فیوچرز نیز امکان استفاده از اهرم وجود دارد که به معامله گران اجازه می دهد با سرمایه کمتری، موقعیت های بزرگتری را کنترل کنند. این ویژگی می تواند سودآوری را افزایش دهد، هرچند که با ریسک های خاص خود همراه است.

خطرات و معایب بازار فیوچرز:

1. نوسانات بالا و غیرقابل پیش بینی بودن: برخی از بازارهای آتی، به ویژه بازارهای کالا، می توانند نوسانات قیمتی بسیار بالایی داشته باشند که پیش بینی آن ها دشوار است و می تواند منجر به ضررهای قابل توجهی شود.

2. پیچیدگی قراردادها: هر قرارداد فیوچرز دارای مشخصات منحصر به فردی از جمله اندازه قرارداد، تاریخ انقضا، مقادیر مارجین و ساعات معاملاتی خاص خود است. این پیچیدگی ها، به ویژه برای معامله گران تازه کار، می تواند گیج کننده باشد و نیاز به مطالعه و درک عمیق دارد.

3. تعهد به اجرای قرارداد: برخلاف آپشن ها، در فیوچرز، خریدار و فروشنده در تاریخ سررسید، ملزم به اجرای قرارداد هستند. این الزام می تواند در صورت حرکت قیمت در جهت نامطلوب، منجر به ضررهای بزرگ و حتی بیشتر از سرمایه اولیه شود.

4. تاریخ انقضا: وجود تاریخ انقضا به این معناست که معامله گران باید به زمان بندی معاملات خود دقت کنند. اگر قرارداد به تاریخ انقضا نزدیک شود و معامله گر موقعیت خود را نبندد، ممکن است مجبور به تحویل فیزیکی دارایی یا تسویه نقدی شود که می تواند پرهزینه باشد.

5. نیاز به سرمایه اولیه بیشتر: هرچند اهرم وجود دارد، اما به دلیل ارزش بالای برخی قراردادهای فیوچرز و مارجین های اولیه مورد نیاز، معمولاً برای ورود به این بازار به سرمایه اولیه بیشتری نسبت به فارکس (اسپات) نیاز است.

مقایسه فارکس فیوچرز و فارکس اسپات

در بازار فارکس، دو نوع اصلی از معاملات وجود دارد که اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند یا تفاوت هایشان به خوبی درک نمی شود: فارکس اسپات (نقدی) و فارکس فیوچرز (آتی). هرچند هر دو به معاملات ارزی مربوط می شوند، اما مکانیزم ها و ویژگی های متفاوتی دارند.

ویژگی	فارکس اسپات (نقدی)	فارکس فیوچرز (آتی)
مکانیزم معامله	مبادله فوری ارزها با قیمت لحظه ای (تسویه T+2)	قرارداد برای خرید/فروش ارز در تاریخ و قیمت آتی مشخص
ساختار بازار	غیرمتمرکز (OTC)، از طریق شبکه بروکرها و بانک ها	متمرکز، در بورس های رسمی (مانند CME)
تاریخ انقضا	ندارد، معاملات به صورت مداوم انجام می شوند	دارد، قراردادها در تاریخ مشخصی منقضی می شوند
هدف اصلی	سفته بازی بر روی نوسانات کوتاه مدت قیمت، دسترسی آسان	پوشش ریسک نرخ ارز، سفته بازی بر روندهای بلندمدت
شفافیت قیمت	متفاوت بسته به بروکر و نقدینگی	بیشتر به دلیل معامله در بورس های شفاف
حجم قرارداد	انعطاف پذیری بالا (میکرو، مینی، استاندارد لات)	استاندارد و مشخص برای هر قرارداد

فارکس اسپات، همان نوع رایج معاملات فارکس است که پیشتر به آن اشاره شد. در این نوع معامله، شما ارزها را با قیمت فعلی بازار خریداری یا به فروش می رسانید و تسویه حساب معمولاً ظرف دو روز کاری (T+2) انجام می شود. این معاملات به صورت غیرمتمرکز از طریق شبکه بانک ها و کارگزاری ها صورت می گیرد و تاریخ انقضا ندارند. سادگی، نقدینگی بالا و ساعات معاملاتی طولانی از ویژگی های بارز فارکس اسپات است. اکثر معامله گران خرد و تازه کار، معاملات خود را با فارکس اسپات آغاز می کنند.

در مقابل، فارکس فیوچرز به قراردادهای آتی اشاره دارد که موضوع آن ها جفت ارزها هستند. این قراردادها در بورس های متمرکز معامله می شوند و دارای تاریخ انقضای مشخصی هستند. به عنوان مثال، یک قرارداد فیوچرز دلار/یورو می تواند برای تحویل در سه ماه آینده با قیمتی که امروز توافق شده، منعقد شود. هدف اصلی از این نوع قراردادها، مدیریت ریسک نوسانات آتی نرخ ارز (برای شرکت هایی که در سطح بین المللی فعالیت می کنند) یا سفته بازی بر روی روندهای بلندمدت قیمت است. در فارکس فیوچرز، شفافیت بیشتری در قیمت گذاری وجود دارد، زیرا معاملات در یک محیط بورسی انجام می شوند، اما از سوی دیگر، پیچیدگی های مربوط به تاریخ انقضا و حجم قراردادهای استاندارد را نیز به همراه دارند.

تفاوت کلیدی بین این دو در این است که در اسپات، شما به طور مستقیم ارز را با قیمت لحظه ای معامله می کنید، در حالی که در فیوچرز، شما یک قرارداد را برای معامله ارز در آینده با قیمتی ثابت، خرید و فروش می کنید. برای سرمایه گذاران و معامله گران خرد، فارکس اسپات به دلیل سادگی و انعطاف پذیری بیشتر، معمولاً گزینه جذاب تری است، در حالی که فارکس فیوچرز بیشتر برای شرکت ها و موسسات بزرگ با نیازهای خاص پوشش ریسک مناسب است.

سوالات متداول

فارکس بهتر است یا فیوچرز؟

انتخاب بین فارکس و فیوچرز به اهداف، سرمایه، تحمل ریسک و تجربه شما بستگی دارد. فارکس برای مبتدیان با سرمایه کمتر و تمرکز بر نوسانات کوتاه مدت ارز مناسب تر است. فیوچرز برای سرمایه گذاران با تجربه بیشتر و علاقه مند به تنوع دارایی ها و پوشش ریسک بلندمدت کاربرد دارد.

تفاوت فارکس و فیوچرز چیست؟

تفاوت اصلی در نوع دارایی، ساختار بازار و نحوه انجام معاملات است. فارکس بر معاملات جفت ارزها به صورت غیرمتمرکز متمرکز است، در حالی که فیوچرز شامل قراردادهای آتی بر روی طیف گسترده ای از دارایی ها (کالا، شاخص، ارز) در بورس های متمرکز می شود.

آیا فارکس فیوچرز دارد؟

بله، بازار فارکس شامل قراردادهای فیوچرز بر روی جفت ارزها نیز می شود. این قراردادها به معامله گران امکان می دهند تا قیمت ارزها را در آینده پیش بینی و قراردادهایی برای خرید یا فروش آن ها منعقد کنند که دارای تاریخ انقضای مشخصی هستند و در بورس های متمرکز معامله می شوند.

بازار فیوچرز چگونه کار می کند؟

در بازار فیوچرز، قراردادهایی برای خرید یا فروش دارایی ها (مانند کالا، ارز، شاخص) در تاریخ آینده با قیمتی که امروز تعیین می شود، معامله می شوند. خریدار و فروشنده در تاریخ سررسید، ملزم به اجرای قرارداد هستند، مگر اینکه موقعیت خود را قبل از آن ببندند.

چگونه می توان وارد بازار فارکس شد؟

برای ورود به بازار فارکس، ابتدا باید یک کارگزار فارکس معتبر را انتخاب کنید. سپس با افتتاح حساب معاملاتی (حساب دمو برای تمرین یا حساب واقعی برای معامله با پول واقعی) و واریز سرمایه، می توانید شروع به معامله جفت ارزها کنید. آموزش و کسب دانش کافی پیش از شروع معاملات ضروری است.